ปรัมบานัน
 |
| ที่มา: http://tourtooktee.com/files/im |
ปรัมบานัน หรือ จันดีราราจงกรัง (อินโดนีเซีย: Candi Rara Jonggrang) คือเทวสถานในศาสนาฮินดูที่ใหญ่ที่สุดในประเทศอินโดนีเซีย ตั้งอยู่ในเขตชวากลางห่างจากเมืองยกยาการ์ตาไปทางตะวันออกประมาณ 18
กิโลเมตร ตัววัดนั้นสร้างขื้นเมื่อราวปี พ.ศ. 1390 แต่หลังจากสร้างเสร็จได้ไม่นาน ตัววัดก็ถูกทอดทิ้งและถูกปล่อยให้ทรุดโทรมตามกาลเวลา
จนเมื่อถึงปี พ.ศ. 2461 (ค.ศ.
1918) จึงได้มีการเริ่มบูรณะวัดขึ้นมาการบูรณะของสิ่งก่อสร้างหลักสิ้นสุดลงเมื่อปี พ.ศ. 2496 (ค.ศ. 1953) ในปัจจุบัน
ปรัมบานันถูกยกย่องให้เป็นมรดกโลกและนับได้ว่าเป็นหนึ่งในศาสนสถานในศาสนาฮินดูที่ใหญ่ที่สุดในเอเชียอาคเนย์ ตัววัดโดดเด่นด้วยสถาปัตยกรรมและความใหญ่โตของปรางค์ซึ่งมีความสูงถึง 47
เมตร
 | ||
ปรัมบานัน มีที่มาจากตำนานพื้นบ้าน
ที่ว่ากันว่าโลโรจงกรังเป็นเจ้าหญิงแสนงาม(โลโรจงกรังภาษาถิ่นหมายถึงหญิงสาวร่างอรชร)
จึงมียักษ์มาขอแต่งงาน เจ้าหญิงไม่กล้าปฏิเสธ แต่ทรงขอให้ยักษ์สร้างจันทิให้ได้ 1 พันหลังถึงจะแต่งงานด้วย ยักษ์จึงใช้เวทย์มนต์สร้างจันทิจนเกือบจะเสร็จสิ้น
ส่วนเจ้าหญิงก็ใช้เวทมนต์ทำลายจันทิเหล่านั้นเพราะไม่ต้องการแต่งงานด้วย
ทำให้ยักษ์โกรธจัดจึงสาปเจ้าหญิงให้กลายเป็นหินแล้วนำรูปมาทำประติมากรรมประดิษฐานอยู่ในปนัมบานันแห่งนี้
ซึ่งชาวบ้านเรียกขานกันว่า“รูปโลโรจงกรัง”
ปรัมบานัน (Prambanan)
ศาสนสถาน ฮินดูที่มีขนาดใหญ่และสมบูรณ์ที่สุดของอินโดนีเซีย
มีลักษณะเป็นหมู่ศาสนสถานฮินดู (Hindu Temple
complex) ตั้งอยู่บนเกาะจาวา (Java) (ไทยเรียกชวา)คนท้องถิ่นอินโดนีเซียเรียก ปรามบานัน
ว่า วัดโลโร จองรัง (Loro Jongrang Temple) เป็น ศาสนสถานของฮินดูที่ยิ่งใหญ่และงดงามไปด้วยลวดลายแกะสลักหินอันวิจิตร
กษัตริย์ที่ครองราชย์ต่อจาก
พระเจ้าบาลีตุงทรงพระนามว่า พระเจ้าทักษา
(ค.ศ. 910 – ประมาณ ค.ศ. 919) พระองค์อาจจะเป็นผู้สร้างเทวสถานปรามบานันก็ได้ เทวสถานแห่งนี้ใหญ่โตมาก มีวิหาร
156 หลังอยู่รอบๆกลุ่มวิหารขนาด ใหญ่ 8 หลังซึ่งรวมกันอยู่ ตรงกลางโดยมีวิหารของพระศิวะเป็นเทวสถานที่สำคัญและเด่นที่สุดและทำเป็นระเบียงภาพสลักนูนตามระเบียงซึ่งแสดงตอนต่างๆของเรื่องรามายณะก็อาจถือได้ว่าเป็นตำราของคัมภีร์ศาสนาฮินดู
ที่มา: https://upload.wikimedia.org/wikipedia/
“พระวิษณุ” คนไทยรู้จักในนามว่า “พระ นารายณ์” ซึ่งไวษณวนิกายถือว่าพระองค์เป็นพระเจ้า สูงสุด พระวิษณุเป็นหนึ่งในตรีมูรติ(ตฺริมูรฺติ)ได้แก่ พระวิษณุ พระศิวะ พระ พรหม (พรหมา)
พระ วิษณุเขียนด้วยอักษรเทวนาครี
(Devanagari)คือ “วิษณุ”
(Vishnu)ซึ่งใช้ในภาษาสันกฤตภาษาฮินดี
(ภาษาราชการของอินเดีย)และอ่านอย่างภาษาไทยได้ว่า
“วิษณุ”
ในฤคเวท
พระวิษณุ เป็นเทพที่ไม่มีบทบาทสำคัญ แต่คอยช่วยพระอินทร์ในการต่อสู้กับศัตรูชั่วร้ายที่ทรงอำนาจ พระวิษณุมี
หน้าที่รักษาจักรวาลที่พระพรหมได้สร้างขึ้นก่อนที่จะถูกพระศิวะทำลายในที่สุดพาหนะของพระวิษณุคือ “ครุฑ”พระ วิษณุเมื่อแสดงเป็นรูปบุคคลมีพระวรกายสีน้ำเงินเข้มมี
4 กร ถือดอกบัว คทา (กระบอง)
จักร และ สังข์ อาวุธอย่างอื่นมี ธนูศา รฺงฺค
สังข์ปัญจชันยะ มีพระ ขรรค์ชื่อนันทกะและสวรรค์ที่พระวิษณุปกครองอยู่กับพระลักษมีมีชื่อว่า “ไวกุ ณฐะ”ในมหากาพย์รามายณะนั้นพระราม คือ พระวิษณุอวตาร และนางสีตา (สีดา) คือ พระลักษมีอวตาร
ที่มา: http://2.bp.blogspot.com/_qm
|
